Samuel var ein god spelemann, og spelet var mjukt og sers kjenslevart og sjelfullt. Han kunde visst kome langt og vorte ein av dei beste spelemenn her i kring, men han var liksom so uroleg av seg, han makta ikkje å samla seg um noko. Han var ein gåverik mann med mange hugmål, og i sine beste stunder kunde han reint hugtaka folk med det vakre felespelet.