(1786-1836)
Johannes var ein god spelemann, særleg var han god til å stilla felone, so han hadde eit fint og vart musikkøyra. Denne evna kom vel med då han tok upp felemakararbeidet som handverk. Han var bonde og åtte og bruket 1 p. sm. i Tveit, og han dreiv med felearbeidet i millom onnene. Han var alltids sers nøye på arbeidet, for han vilde at det skulde vera fint og vel forseggjort på alle måtar. Han var sers vand på veden som skulde nyttast i felone. Når han gjekk i skogen såg han etter um der var felevyrke å finna, og han tok helst emneved av tre som hadde vakse upp attmed ein foss, for han meinte at sovoren ved hadde soge noko i seg av fosseduren. Der var fleire treslag i felone, det var svartolder i botnen, greid og beinkløyvd fure med ymse tettleik til lok og til felegjord brukte han hatle. Fyrst leita han ut emneveden som laut vera godt turr, og so sette han seg til å banka på trestykki for å få høyra um der var rette klangen i dei. Felone han laga var kalla tveitafelor eller samningarfelor, og mange av dei var sers gode.

Gift 2 ganger, 4 + 5 barn:
https://www.nb.no/items/URN:NBN:no-nb_digibok_2013120608138?page=531